مجیدزاده و جیرفت
یوسف مجیدزاده برای جامعة باستان شناسی ایران نمادی از یک پژوهشگر توانا، صاحبتخصص و اعتبار بینالمللی است که با شکیبایی بسیار همواره در راه خدمت به میهنش گام برداشته است. وی به رغم جفاهایی که تاکنون در حقش به دلیل ایستادگی و پایمردیاش روا داشتهاند، در معرفی ایران به جهان تلاشهای زیادی خصوصاً در زمینه میراث فرهنگی کرده است.
مسألهای که اخیراً دربارة جایگزینی افرادی به جای دکتر مجیدزاده در کاوشهای جیرفت طرح شده بسیار حیرتآور، اعجابانگیز و ابهامآمیز است
. به عنوان یک پژوهشگر و کسی که به اقتضای حرفهام با اغلب باستانشناسان ایرانی در تماس هستم، مایلم به طور دقیق بدانم که چه امری منجر به این تصمیمگیری شده است. مسألة جایگزینی سرپرست کاوشها در باستانشناسی مانند عوض کردن رییس یک اداره نیست که به هر دلیلی بتوان دست به چنین اقدامی زد. در این مورد هم، هیچ دلیل قابل قبولی دیده نمیشود؛ چرا که دکتر مجیدزاده نه از نظر علمی ناتوان است، نه تاکنون در انجام برنامههایش به عنوان یک پژوهشگر کوتاهی کرده و نه خطایی در راستای رعایت نکردن اصول سیاستهای کشور مرتکب شده است. بلکه برعکس در نیم دهة گذشته در قبال مسألة جیرفت که تبدیل به یک آبروریزی بینالمللی برای کشورمان شد، تلاشهای درخشانی انجام داده و فعالیتهایش در راستای اعتلای نام ایران، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور و باستانشناسی ایران بوده است. بنابراین، تصور میکنم نباید با چنین موضوعی برخوردهای سلیقهای و شخصی صورت گیرد بلکه میبایست منافعِ کلی کشور در نظر گرفته شود.آیا مسالة درج یک نام جعلی برای خلیج فارس در کتاب
«مجموعة مقالات همایش جیرفت» در سال جاری که توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان میراث فرهنگی منتشر شده، از علل و عوامل این تصمیمگیری بوده است؟ تصور میکنم اگر خوشبینانه قضاوت کنیم، باید گفت یک اشتباه «سهوی» بوده است و اگر بدبینانه نگاه کنیم باید گفت که «دامی» بوده که برای چنین پژوهشگران مؤثر و صاحب اعتباری طرح می شود تا از ادامه فعالیت بازمانند. انتظار میرفت مدیران سازمان پیش از دیگران متوجه این مسأله شده باشند که گویا نه تنها چنین نشدة بلکه کاملاً بر خلاف آن عمل شده است. اکنون باید پرسید چگونه است که افرادی همچون دانیل پاتس و خصوصاً باستانشناسان انگلیسی همچون راجر ماتیوس که به کرات از این نام جعلی در نوشتههایشان استفاده کردهاند، برای کاوش به ایران دعوت میشوند اما دکتر مجیدزاده که از نخستین کسانی است که با نگارش مقالة «باستانشناسان خارجی و نام خلیج فارس» (مجلة نشر دانش) همگان را از چنین توطئهای آگاه کرد، مستوجب بیحرمتی است؟ با این وصف، نباید پنداشته شود که نگارنده مخالف حضور پژوهشگران غیرایرانی در پزوهشهای باستان شناسی ایران است. همچنانکه بارها گفته شده، حضور هیاتهای خارجی یک ضرورت است اما فقدان برنامه، نظم و سیاست مشخص در سطح کلان مدیریت میراث فرهنگی کشور در قبال این هیاتها منجر به از دست رفتن فرصتها و بیبهره ماندن ما شده است.